donderdag 9 mei 2013

Gedicht: Zwingodin in het diepst van mijn gedachten

Vandaag heb ik de klei van de armreparatie gecontroleerd. Keihard. En koud. En een beetje vochtig. Maar stevig genoeg voor de komende maanden. Mitella kon eraf!
Vandaar dat ik mijn mobiel greep en het gedicht dat vorigjaar dat tijdens de mega-operatie ontstond (http://zwingodin.blogspot.nl/2012/05/zwingodin-in-t-diepst-van-mijn.html) afmaakte.



Als Zwingodin in 't diepst van mijn gedachten
zit ik op koude klei en in mijn binnenste dood fossiel.
En ik denk, ik blog en ik viel
over mijzelf en ook door vreemde krachten.

En in mijn oor met heldergouden machten
ruist aan mij op en valt terug: de zee
met haar roepende minnaars, als een Odyssee
van de Zwingodin, in 't diepst van mijn gedachten.

- En toch, zo eind'loos smacht ik soms om bloot
en zacht mijn droge lijf weer nat te zien,
huilend en bezweet, zonder klei en zonder roest

met glinsterende tranen en al 't gesnik van dien.
Nu weet ik dat de wereld mijn geluid niet hebben moest
maar als vrieskoude troost de dode troon aanbood.

3 opmerkingen: