donderdag 4 oktober 2012

Tobben over het online stemmen


U kunt stemmen! Op Zeeuwse Jongens. Voor de Zeeuwse boekenprijs.
Ik mailde en twitterde al een beetje besmuikt en vooral bescheiden het internetadres: er valt te stemmen op Zeeuwse boeken. Ik vergat om dat erg luidruchtig te doen.  Jongens!Stemt op Zeeuwse Jongens, waar ik een rol in speel. Is namelijk ook een boek waarop je kunt stemmen.  


Dit is de longlist:
En hier staat Zeeuswe Jongens op de stempagina 

Goed. Heeft u gestemd? Fijn. Hoe meer mensen de titel kennen, hoe meer mensen mee doen met de cocreatie van boek 2, zie vorige blog.
 
Ik heb een raar gevoel bij online stemmen. Enerzijds is het een superslimme promotiemethode. Anderzijds is het een hoop off topic lawaai en gaat dit soort stemacties om verborgen agenda's. De Rabobank doet het ook. De bank verleent subsidie  aan een maatschappelijk verantwoord project, een project dat strijdt met andere projecten om de meeste online stemmen en alleen dan geld krijgt. Alle projectenbedenkers gaan zich dan een ongeluk twitteren en facebooken en spammen: stem op mij! De Rabo spint er garen bij, want al die mensen denken natuurlijk: gunst! de Rabo doet aan maatschappelijk verantwoorde projecten! Wat goed! Al dat lawaai is ter meerdere eer en glorie van de subsidieverstrekker: een geraffineerde vorm van marketing.

Dat heet: virale reclame. Kost maar een enkel projectsubsidietje en tienduizenden zo niet honderdduizenden berichten gaan van mond tot mond, nu ja, van toetenbord naar toetsenbord. Je roept iets, verbindt er een motief aan, zodat elke luisteraar ook weer gaat roepen en elke  roeper zijn netwerk nog eens gaat overschreeuwen. Enzoverder enzovoorts.
Verwerpelijk? Ach nee. Het ging immers om maatschappelijk verantwoorde projecten. Dat de Rabo goede sier maakt over de ruggen van de niet gehonoreerde projecten stoort eigenlijk niemand.
 
Maar stemmen op boeken of kunstwerken is natuurlijk anders. Dacht ik. Gewoon een museum, waar je bij de deur in een grote bus een briefje kan doen met het kunstwerk dat het mooist is. Daar wordt de suppoost niet van betaald, laat staan de nieuwe museumvleugel. En bij boeken is het nog serieuzer, want natuurlijk stem je niet op een boek dat je niet gelezen hebt. Of toch?
 
Tuurlijk wel, zei iemand die op een heemkundig werk stemde. 'Dat soort historisch werk is belangrijk, dat moet je in stand houden.'
Tuurlijk wel, zei iemand die op weet ik welke bundel stemde. 'Regionale literatuur sterft anders uit.'
'Tuurlijk wel, zei een nichtje van een auteur. 'Hij heeft er jaren aan gewerkt.'
 
Ik mailde aarzelend mijn (behoorlijk kleine) familie. Stemmen jullie op Zeeuwse Jongens? Maar velen zijn rond of ver boven de tachtig, dus ik dacht: zouden zij online stemmen? Bovendien zijn ze niet echt de doelgroep, want die ligt rond de 11 jaar. Maar ja, gezien bovenstaande reacties zou het toch moeten kunnen.
 
Ik dacht aan de vele kinderen die - gezien het aantal verkochte boeken Zeeuwse Jongens- een oordeel zouden moeten hebben (of niet natuurlijk), en dacht: zouden zij stemmen? Misschien wel. Ze zijn wired genoeg - dat is punt niet, dat is zelfs een van de motieven in het boek.
 
Maar: het eerste mailtje kwam al binnen. Sorry mevrouw de schrijfster, ik wilde wel stemmen, maar ik moet een telefoonnummer invullen en ik heb geen telefoon en ik mag het thuisnummer niet gebruiken. Komt niet vaak voor, een tienjarige zonder telefoon, maar goed, ze zijn er. Tweede mailtje arriveerde, van een broer en een zus: wij mogen van onze ouders in geen enkel geval naam en adres invullen op internet.
Ik mailde terug met complimenten over deze mediawijsheid, en adviseerde bij naam en adres 'per adres' in te vullen, en dan daarna de gegevens van hun school. Vinden ze vast wel goed bij de school. Telefoonnummer ook gelijk opgelost. Volgend probleem: dan hebben al die kinderen hetzelfde mailadres...
En: je moet je stem natuurlijk bevestigen. Tenminste, dat zou ik willen als systeembeheerder, om te voorkomen dat je als auteur een hoop nepstemmen gaat genereren... Of erger, dat een externe grapjas (auteurs doen zoiets niet) er een leuk 'botje' op gaat loslaten.
 
Een olijke man aan mijn paalhoofd hoort mijn getob aan en zegt: stop nou met zeuren, ik stem op Zeeuwse Jongens. En ik sms even naar mijn broer dat hij dat ook doet. Hij woont in Groningen trouwens, dus als hij nou aan de buurman vraagt...
 
Ik kijk hem stomverbaasd aan. De buurman van de broer van deze toevallige passant die zo te horen geen Zeeuw is, had ik niet meteen als lezer beschouwd. Laat staan als fan.
 
'Je snapt er niets van,' zegt hij.
'Nee,' zeg ik.
 
Dat stemmen voor een publieksprijs gaat er niet om om dat winnende boek adequaat te bekronen, want het gaat om je online bereik en dat is geen verdienste van een schrijver. Maar het gaat erom dat het Zeeuwse boek gepromoot wordt. Net als bij die Rabo-projecten: het gaat erom dat de Rabo gepromoot wordt. Dat vind je toch maar half leuk?
 
Ja, en dus? vraag ik.
Is het van het grootste belang dat je nu lekker campagne gaat voeren voor je Zeeuwse Jongens, want je dient toch TWEE goede doelen?
 
Eh...
'Het promoten van Zeeuwse Jongens, en  het promoten van het Zeeuwse Boek,' zegt de man grijnzend. 'Daarom stem ik ook op jou. Omdat ik begrijp dat ook veel toeristen het boek kopen, en dat zijn meestal geen Zeeuwen. Dat is mooi. Verspreiding van cultuur. Ik zou het in het Duits laten vertalen als ik jou was!'
 
'Dus je stemt niet omdat je het een goed boek vindt, maar omdat juist een relatief groot niet-Zeeuws publiek aandacht heeft voor Zeeuwse Jongens,' vraag ik nog voor de zekerheid. 'Je hebt het dus niet gelezen?'
 
'Het was uitverkocht in de winkel waar ik was, en ik ben naar de VVV gestuurd, waar ik het nog schijn te kunnen krijgen. Maar de VVV was dicht. Valt nog niet mee, een Zeeuws boek kopen. Ik koop het wel online. Ik geef het aan mijn neefje. Maar of dat boek nou goed of slecht is kan me niet schelen, je doet het als Zeelandpromotor gewoon goed.'
 
Nou, daar kan ik het mee doen.
Mijn mobiel ploinkt en ik krijg een mail van iemand die wil stemmen maar vreest dat hij nu allemaal abonnement-aanbiedingen van de PZC krijgt, aangezien stemmen betekent: naw-gegevens invullen. En er is geen privacy-verklaring.
Ik zucht en mail vriendelijk terug: dat begrijp ik, stem dan maar niet.

Eye-opener. Ik dacht dat al die heisa invullen bedoeld was om nepstemmen uit te sluiten... Zou er echt een database gevuld worden?
Maar hij mailt dat hij toch stemt. 'PZC-marketing zou nog wel een goed doel zijn... Is geen verzekering of pensioen.... Die krant moet wel blijven bestaan hier... Dat wordt nog lastig...'

Ploink! Ja, een familielid. Het enige tot dusver. Ik hoefde niet te bevestigen per mail, zegt het familielid (die de provincie verlaten heeft) verbaasd. Dat is vreemd, zometeen is het zaakje gehacked, een stemrobot erop en.... 'We zijn in Zeeland,' zeg ik nog. 'Hier is het nieuws als je fiets gestolen wordt.'

Plonk, ik krijg een mailtje van mijn tien-jarige telefoonloze fan, die juicht: ik heb gestemd, en een streepje ingevuld bij telefoonnummer. Dat werkte gewoon. Het adres mocht van mijn moeder omdat het de PZC is, en de PZC is betrouwbaar.
Kijk, PZC, een opsteker. Het merk PZC is in Zeeland ijzersterk. Verkoop in vredesnaam je ziel niet aan het AD!! Dat hebben we eerder flagrant mis zien gaan.
 
Met een hoop nieuwe gedachten sta ik op het strand. Ik blog, ik twitter, ik facebook en ik ben sinds even in de ban van Pinterest. Niets liever doe ik dan dat. Staren. Zijn. Een online bestaan aan zee... waar ik mooie windfoto's de wereld in stuur, of stille overpeinzingen en af en toe een uithaal als ik echt verwonderd ben. Ik sta nu voor de vraag of ik 'campagne' wil voeren.

Midden in de nacht, de zee ruist en de regen drupt, vertrouw ik mijn weerzin toe aan mijn mobiel.

Ik gun het Zeeuwse Jongens om bekender te worden. Zeker nu ik deel 2 wil maken samen met ideeen van anderen. Dat kunnen Zeeuwse kinderen zijn - en dat mogen natuurlijk ook de de neefjes zijn van de buurman uit Groningen. De Zeeuwse kust is van iedereen.
 
Ik tik op de algemene site van twitter.com in de zoekbalk 'zeeuwse boekenprijs'. Grote hemel. En ik maar tobben. Als Zwingodin ben ik behoorlijk naief. Iemand roept zelfs ironisch Ali B van stal te willen trekken voor 'de campagne'. Dat lijkt mij nu weer niet in het Zeeuwse belang, maar ik zie het maar als metafoor. Voor lawaai maken.

Dan toch maar wat berichten vanaf het strand het universum in. En daarna weer licht en lucht, ruimte en zee.
 
 
 
 
 
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten