Nieuwjaarsduik voor ogen Zwingodin: eitje

Precies twaalf uur was het toen het rode lint naast mijn paalhoofd werd doorgeknipt. Blote mannen en vrouwen, blote kindertjes en een groot aantal juichende omstanders stonden klaar. Het regende. Of beter, het miezerde. 'Eitje,' zegt een man in badjas. Het is 12 graden, dat hebben we eerder anders meegemaakt.'

Klopt. Vorig jaar was het berekoud. Toen stond ik zelf weliswaar nog half onttakeld op een paalhoofd middenin het Zwin - maar dat is een ander verhaal. Vandaag ben ik een gelukkige godin, nog niet eerder zoveel aandacht gehad van zoveel opgewekte mensen...



Maar - een eitje was het niet. Het zeewater is 8 graden... De mensenmassa rende onder luide aanmoediging lachend het water in, Jannis van der Voorde, uitbater van strandpaviljoen de Zeemeeuw voorop. De 'poel', het ondiepe water voor de echte branding van de zee, was voor de meeste nieuwjaarshelden genoeg. Diep genoeg om te plonzen en gauw de handdoek in...


In strandpaviljoen De Zeemeeuw stond de verse snert klaar, gratis voor de helden die daadwerkelijk de duik hadden genomen. Het leek drukker dan andere jaren, maar ik heb mijn tijd maar niet verdaan met mensen tellen. Mijn schatting: zo'n honderd zwemmers en zeker meer dan driehonderd toeschouwers. Het viel me op dat er relatief veel Duitse duikers waren, en veel meer wandelaars dan vroeger. Ergo: het strand zag de hele middag zwart van de mensen.

Ik ontving links en rechts een grote hoeveelheid steunbetuigingen, aangezien de Provinciale Zeeuwse Courant de mensen had laten weten dat ik 'illegaal' ben. En dat terwijl ik toch mijn best heb gedaan, zie vorige blogs. Hoofdpijn krijg ik ervan...

Daar ga ik me maar eens op beraden. Wordt vervolgd.